نتونستم...

متقاعد نشد...

که کنکور هنر ثبت نامم کنه

خودم نمیتونم کارتم رمز دوم نداره

بهم گفت.. خودتو دست کم نگیر تو قهرمان تجربی میشی.. اون نمیدونه من درواقع چقد وضعم تاسف باره... گفت گریه نکن... تو دختر موفق خودمی... این جمله هاش منو بیشتر از هرچیزی شرمنده و نابودم کرد... این آدم کل زندگی منه از هرکسی بیشتر دوستش دارم... من نمیخوام ناامیدش کنم نمیخوام با موفق نشدن دلشو بشکنم ولی ولی من واسه تجربی ساخته نشدم میدونی؟... دیگه نمیتونم تو چشماش نگاه کنم... بخدا شرمنده تم...... واقعا با تمام وجودم معذرت میخوام

من نتونستم

........

این...

اولین قدم...

این اولین قدمم باید میبود

اولین گام برای زندگی ای که خودم میخوام

میدونی؟

اولین بار بود که این همه جرعت حرف زدن داشتم

این موضوع خیلی مهمی تو زندگیم بود و درحد حالت تهوع براش استرس داشتم :)

ولی بالاخره با همون استرس و چشمای گریونی که نمیتونستم نگهشون دارم رفتم بهش گفتم

ولی حتی توانایی التماس کردنم نداشتم چون گریه واقعا منو قورت داد و دویدم بیرون که فقط گریه کنم

دیدمش که داره فکر میکنه و آرزو میکنم که ای کاش ته دلم یه نقطه روشن نبود که بیاد باهام حرف بزنه...

چون اون اومد بهم امید بده میفهمی؟

اومد گفت تو تجربی رو قبول میشی نترس

دیگه گریه نذاشت یه کلمه زر بزنم

حتی یه متقاعد کردن هم موفق نشدم

من یه آدم ضعیفم

من بازنده ام

من زندگیمو باختم

من آرزوهامو باختم

من رویاهامو باختم

من استعدادامو باختم

من تلاشامو باختم

من...

فقط میخوام بمیرم

میخوام بمیرم

من میخوام بمیرمممممممم...

دیگه از درس خوندن دست میکشم

همه چی تمومه... :)

میخوام وبو ببندم

میخوام افسردگی بگیرم

من شکست خوردم

یه فرصت جبران نشدنی بود

ولی من الان بدتر از همه

شرمنده اون آدمم... که اینقد به من امیدواره...

اگر بخاطر اون نبود... شاید امشب آخرین روز زندگیم بود... :)

من متاسفم... که باعث شدم بهم امید داشته باشی

الهی من فدای تار تار موهات... دوستت دارم... و متاسفم... :)